Το Επιχειρείν στην Αρχαία Ελλάδα
Μέσα από τα αρκετά κείμενα που διασώζονται, μαθαίνουμε πως οι Αρχαίοι Έλληνες πρωτοπόροι στην επιχειρηματικότητα, την ασκούν με σκοπό να αναδείξουν τον επιχειρηματία σε ένα χρήσιμο άτομο για την οικονομική ζωή της πόλης-κράτους.
Μάλιστα, το κυνήγι του κέρδους πρέπει να γίνεται μέσα σε ηθικά και νομικά πλαίσια, γιατί μόνο έτσι θα φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Δηλαδή την ανάπτυξη των τεχνών, του πολιτισμού και των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων.
Η επιχειρηματικότητα, ακόμη και στους χρόνους αυτούς, κινούταν στους τρεις κλασσικούς και πάντα υπολογίσιμους άξονες:
- Την ανακάλυψη της κερδοφόρου ευκαιρίας,
- στην υλοποίησή της και
- στην σύλληψη μιας νέας ιδέας για νέα επιχείρηση.
Ωστόσο, αρκετοί από τους Αρχαίους δασκάλους διαφωνούν για την χρησιμότητα ή για τον τρόπο άσκησης της επιχειρηματικότητας.
- Ο Πλάτων, όντας αρκετά επιφυλακτικός, διδάσκει πως:
Η επιχειρηματικότητα και η συσσώρευση πλούτου και ιδιωτικής περιουσίας φθείρει ηθικά τον άνθρωπο.
- Αντίθετα, ο Ξενοφών και ο Δημοσθένης, επικροτούν την λειτουργία του επιχειρηματία στο να προσπαθεί να αξιοποιείευκαιρίες και να ανακαλύπτει συμφέρουσες τιμές για προϊόντα προς όφελος του.
- Ο Αριστοτέλης, προχωρά ένα βήμα παραπάνω. Υποστηρίζει την ιδιωτική περιουσία, δέχεται το χρήμα ως ανταλλακτική αξία, και την παραγωγή αγαθών προς πώληση και ανταλλαγή. Αναγνωρίζει δε την ύπαρξη του μονοπωλίου και του έντοκουδανεισμού.
Κυρίως όμως δηλώνει, πως οι καινοτόμες ιδέες είναι οι βασικές πηγές των μεγάλων κερδών.
- Και ο ίδιος ο Θαλής, ήταν κάτοχος μεγάλης ιδιωτικής περιουσίας.
Αλλά και στην μυθολογία ακόμα, στηριζόμενοι στον εμβληματικό θεό Ερμή, σε αυτόν αναγνωρίζουμε την προστασία του εμπορίου, της ανταλλαγής, της επιχειρηματικότητας, και του οικονομικού κέρδους.